Stom

Het is heel lang geleden dat ik een nieuwsbrief stuurde. Stom, maar het is zo.
Ik deed in die tussentijd allerlei nieuwe inzichten op. Ontdekte weer nieuwe eigenschappen van mezelf. Een aantal overtuigingen veranderde. En ik merkte vervolgens dat de manier waarop ik mijn coachpraktijk had ingericht niet meer goed paste. Maar ik had tijd nodig om daar chocola van te maken. En toen moest ik mijn gevoel hierover ook nog met de juiste woorden op papier zetten. Voilà, ineens was er een hele lange periode voorbij. 
Stom. En niets meer aan te doen. 
 

Mijn turbulente en sensitieve brein

Dit proces duurt bij mij zo lang omdat mijn brein vaak allerlei kanten op schiet. Het wil (en moet) situaties van alle kanten bekijken. Het bedenkt allerlei vragen en bekijkt hoe de details in het grotere plaatje passen. Tegelijkertijd vallen er onverwachtse inzichten en ingevingen binnen. Het staat dus eigenlijk nooit stil 😅
Ik kan dan enorm worstelen en twijfelen. Zal ik nu…. linksom… of zal ik nu…. rechtsom?!?

En mijn sensitiviteit doet ook nog een duit in het zakje. Want ik moet het gevoel krijgen dat alles wat mijn brein bedenkt ook klopt. Dat alle puzzelstukjes in elkaar passen.  

Door dat turbulente en sensitieve brein
zie ik geregeld verbanden die misschien minder voor de hand liggen. En kijk ik vaak met een andere bril naar situaties. 
Dat is heel handig en nuttig want dat levert me een hoop inzichten op. En is vaak heel helpend. Voor mezelf, de mensen in mijn omgeving of voor de mensen die ik coach.

 

Maar ik maak het mezelf ook niet altijd gemakkelijk.
Laat staan licht of luchtig. 

 

Een nieuwe bank….
Een paar jaar geleden wilden we een nieuwe bank voor in de woonkamer. En daar ging ik: Welke vorm? Welke kleur? Welk model? En zo nog honderd andere vragen. En terwijl mijn brein erop los dacht, hoorde ik van anderen ook nog een hoop goede ideeën of adviezen…… En elke keer als ik dacht; ik weet het! Dan schoot me weer een nieuwe vraag of ingeving te binnen. 
Het resultaat: Ik denk dat de bank er nu een jaar staat. 
En nu willen we nieuwe stoelen voor bij de tafel….😉
 

Kon dat niet anders?
Want ik had er last van.
Beslissingen duren lang. Wat vind ik nou ergens van? Wat zal ik eens kiezen? Soms bij de simpelste zaken als welke pasta ik moet kiezen. 
Nieuwsbrieven liggen tijden in de week, beslissingen en gesprekken blijven nog lang na sudderen en fouten al helemaal.
Kon dat allemaal niet wat sneller? Hup!

Dus probeerde ik jarenlang allerlei methodes om mijn meningen, beslissingen en gevoel ergens over te versnellen. Het brein anders te laten werken. Overtuigingen te veranderen. Maar ze hielpen me allemaal niet. Mijn bewuste brein moest mijn onderbewuste steeds maar blijven toespreken en motiveren. Dat was naast, niet compassievol voor mezelf, ook niet echt stimulerend. En het werkte niet. 

Nb.

Uit wetenschappelijk onderzoek van Kristin Neff blijkt dat streng zijn voor jezelf ook helemaal niet goed werkt. https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/er-is-niemand-die-we-zo-slecht-behandelen-als-onszelf/

Gelukkig leerde ik er anders naar te kijken.

 
Omdenken.
Al heel lang luister ik tijdens mijn rondjes hardlopen de podcasts van Omdenken https://www.omdenken.nl/podcast. Daardoor kreeg ik een hoop nieuwe inzichten. Over coaching, mezelf en ook over dit brein. 
 
Het hoogsensitieve brein.
Ik ontdekte: https://hoogsensitief.nl/hoogsensitieve-brein-in-beeld/. Wat een eye opener was dat voor mij. Ik herkende daarin precies wat mijn brein doet. De kwaliteiten en vooral de valkuilen die daar beschreven staan pasten precies bij mij.  
 
Zelf naar een coach.
En toen had ik ook nog een gesprek met een coach en viel echt het kwartje.
 

Ik was aan het vechten

Tegen mijn turbulente en sensitieve brein. Ik mocht niet zo’n brein hebben en wilde het fixen. Maar dat lukte niet.

Want het is niet te fixen. 
Dus het enige dat ik kon doen was: er anders naar gaan kijken. 
En op dat moment besloot ik te stoppen met ertegen te vechten. Dit is nu eenmaal hoe mijn brein werkt. Dat was een pijnlijk inzicht maar…
Er viel ook een last van me af. 
Ik hoef helemaal niet te veranderen
Wat een opluchting. 
Ik voelde me direct een stuk lichter. 
 
Baal ik er dan niet meer van? Jawel. Soms wel. En ik doe mijn best om te accepteren dat dat zo is. Maar ik vecht er niet meer tegen.
 
 
En ik heb nog iets nieuws ontdekt over mijn brein. 
 
Onverwacht
In september 2021 ben ik gestart met improvisatietheater en een cursus kinderboeken schrijven. Gewoon voor mijn plezier. Maar beiden kwamen wel onverwacht op mijn pad. 
Nu zie ik dat me dat, naast een hoop plezier, ook onverwacht iets anders heeft opgeleverd. Namelijk het heeft een paar ondergesneeuwde delen in mijn brein opnieuw geactiveerd, namelijk creativiteit, fantasie en humor. Juist door dat turbulente en sensitieve brein.

En wat betekent dit alles nu voor de volgende stap in mijn coach praktijk?

Door de nieuwe inzichten, ervaringen en overtuigingen, die ik opdeed, ging ik weer anders kijken. Naar mezelf, naar mijn aanpak en dus naar mijn coachpraktijk. Soms 180 graden anders. Dus wilde ik het anders inrichten: 
(En mijn brein kennende is dat vast niet de laatste keer 😉)


Het mocht lichter en luchtiger. En gemakkelijker. 


Heb ik alles overboord gegooid?
Zoals PresentChild, systemisch werk of Emotional Freedom Techniques?
Nee zeker niet. 
Maar door de nieuwe inzichten zit het wel anders in elkaar, weet ik steeds beter bij wie deze coaching past en hoe dat nog efficiënter kan.
En wil ik, door mijn eigen ervaringen, vooral bijdragen aan:
 

Het leven wat lichter, luchtiger en gemakkelijker te maken.

 
Dus waar zou jij wel eens lichter naar willen kijken, luchtiger over willen denken?

  • Wat zou er dan gebeuren als je dat deed?
  • En wat zou er dan mogelijk worden?

Laat het me weten!


En schrijf je vooral uit van deze nieuwsbrief als dit je niet aanspreekt. 
Ook daarmee maak je je leven een stuk lichter, luchtiger en gemakkelijker 😉.
Klik hier om je uit te schrijven.
 

Spreekt het je nou wel aan check dan hier mijn nieuwe website.


Warme groet,