“Sam heeft last van driftbuien. Dan wordt hij zo boos. Dan kan ik geen contact meer met hem krijgen. Hij is alleen maar heel hard aan het krijsen. Soms gaat hij zelfs schoppen, krabben, bijten.
Het wordt erger als je heel strikt zegt: “nee, we doen het niet. Ik wil het niet en dan gebeurt het niet.” Dan weet je zeker dat je hem op de kast kan krijgen. Hoe strikter je op de grenzen of op je strepen gaat staan, hoe moeilijker hij dat vindt.
Daarnaast is hij ook heel temperamentvol.
En ik vind dat heel pittig. Ik voel me dan vaak machteloos. Ik ben zelf heel volgzaam, ik luisterde als kind gewoon. Als ik iets niet mocht, dan deed ik het niet. Maar Sam trekt zich daar niets van aan.”
Zo vertelde Marlies mij over haar zoontje van 4. Na het gesprek ging ik aan de slag met dit verhaal. Om te ontdekken wat Sam zijn moeder nu duidelijk wilde maken. Welke wens had Sam voor zijn moeder?
Marlies had als kind, onbewust, geleerd heel volgzaam te zijn. Het voelde niet veilig om haar temperament of haar boosheid te laten zien. Dus paste ze zich aan. Als ze zich boos voelde trok ze zich terug en ging naar haar kamer. En Marlies besefte dat ze dat eigenlijk nog steeds deed. Zich terugtrekken, de boosheid ontkennen of zelfs niet eens doorhebben dat ze zich boos voelt. Ze kon nog maar moeilijk contact maken met haar gevoel van boosheid en het temperamentvolle deel. En Sam moest af en toe flink kracht bij zetten om dat zijn moeder duidelijk te maken, door heel hard te gaan krijsen of zelfs te schoppen, krabben, bijten. Sam nodigde zijn moeder uit om weer contact te maken met haar gevoel voor boosheid en temperament. En tegelijkertijd wenste hij voor haar dat ze weer wat minder volgzaam werd. Zich wat minder zou aantrekken van andere mensen.
Toen Marlies begreep welke onbewuste patronen haar zoon haar spiegelde was ze zichtbaar geraakt. Ze verbaasde zich erover hoe ver je bepaalde dingen van jezelf kunt weg stoppen. Zo goed dat je ze zelfs vergeet. Zoals bij haar bij boosheid.
We ontdekten samen wat ze zo lastig vond aan haar gevoel van boosheid en temperament. En op welke manier ze daar opnieuw mee om kon gaan. Daar ging ze mee aan de slag. Opnieuw leren boosheid te voelen in plaats van te onderdrukken. Het ervaren.
Tijdens de vervolggesprekken gaf Marlies aan dat ze nu rust en ruimte ervaart en veel meer kan genieten van haar gezin. Ze vertelde dat ze niet meer opvoedt zoals het hoort maar zichzelf nu bewust afvraagt: wat vind ik er eigenlijk zelf van. Dat geeft haar veel meer de ruimte om het af en toe anders te doen. Zelfs als er anderen bij zijn. Dat geeft haar heel veel rust.
En Sam?
Sam heeft bijna geen driftbuien meer.
(NB. De namen zijn vanwege privacy veranderd.)
Ps. Vertoont jouw kind ook gedrag waar jij niks van snapt? Ik ga graag samen met jou aan de slag om te ontdekken wat er speelt voor jou en je kind.